De afgelopen tien jaar ontwikkelde de 3D-printer zich explosief. De technologie maakt fabricage mogelijk van objecten op maat en op bestelling, zonder dat daarvoor een hele productielijn moet worden opgetuigd. Ultimaker voorspelt dat ons huidige productie- en distributieproces hierdoor compleet zal veranderen.
“Noem het een ondernemersovertuiging”, zegt Siert Wijnia, CTO en medeoprichter van Ultimaker, een participatie van NPM Capital. “Maar het systeem van massaproductie in lagelonenlanden en wereldwijde distributie gaat in de toekomst zeker veranderen. 3D-printing is een geheide game changer, en we zien al veel bedrijven de eerste stappen op dit gebied zetten.”
De 3D-printers van Ultimaker worden nu al vaak aangeschaft door bedrijven die 3D-printing zien als een complementaire techniek die van waarde kan zijn binnen specifieke schakels van het ontwerp- en productieproces. “De gedachte is lang geweest: 3D-printing gaat meteen hele productieprocessen wegvagen”, zegt Wijnia, “maar zo werkt dat niet. Als je kijkt naar de levenscyclus van een product, dan heeft 3D-printing nu de meeste toegevoegde waarde in de beginfase – zeg maar de visuele en functionele prototypes – en in de eindfase, als het product feitelijk niet meer wordt geproduceerd maar er nog wel vraag is naar vervangingsonderdelen. Ook bij kleine series voor functionele onderdelen begint de techniek nu toegepast te worden bij een aantal van onze klanten. 3D-toepassing in echte massaproductie zie je nog relatief weinig, maar ook dat is een kwestie van tijd.”
Binnen twee dagen klaar
Dat laatste lijkt inderdaad het geval, gezien met name de ontwikkelingen in 3D-metaalprinten. Spelers in deze specifieke sector, zoals EOS en Desktop Metal, ontwikkelen in hoog tempo nieuwe – zij het nog erg kostbare – 3D-metaalprinters die vele malen sneller printen dan machines uit voorgaande generaties. Industriegigant GE print al enige tijd op grote schaal complexe metalen motoronderdelen voor de vliegtuigindustrie en ontwikkelt op dit moment een printer die ook grotere onderdelen in massaoplage kan produceren. Minstens zo interessant: onderzoekers van het Lawrence Livermore National Laboratory maakten vorig jaar bekend een 3D-printmethode voor het maken van roestvrijstalen onderdelen te hebben ontwikkeld die twee keer zo sterk zijn als traditioneel vervaardigde onderdelen.
Maar ook 3D-kunststofprinten sijpelt langzaam maar zeker door in de industrie. Vooralsnog niet in de vorm van (onderdelen van) producten, maar wel voor de productie van ‘tooling’ voor assemblage. Wijnia: “Autofabrikant Volkswagen gebruikt onze printers bijvoorbeeld om een plastic beschermkapje te printen dat de velg beschermt bij het indraaien van de wielbouten. Zoiets moest vroeger in kleine oplage speciaal geproduceerd worden, met tien weken levertijd tegen hoge kosten. Nu kost het nog een paar euro aan materiaal en is het binnen twee dagen klaar.”
