Het aantal objecten dat geen computer, smartphone of tablet is maar toch een link heeft met internet, groeit in een ongekend tempo. Die ontwikkeling wordt ook wel ‘het internet der dingen’ genoemd, en een bedrijf dat weet hoe je daar business van maakt is de Nederlandse start-up Undagrid. CEO Rolf van de Velde: “Het is de kunst die informatie naar boven te halen die je in staat stelt je bedrijf op een totaal nieuwe manier te zien.”
Het internet der dingen, beter bekend als het Internet of Things (IoT), is geen nieuw fenomeen. Eind jaren negentig kwam de term al op, maar pas in de voorbije jaren heeft de ontwikkeling echt een hoge vlucht genomen. Van ledlampen tot thermostaten en van gas- en elektrameters tot auto’s, wasmachines en koelkasten: steeds meer gebruiksartikelen delen data via internet en worden vaak volautomatisch van nieuwe software voorzien. ‘Home is where your app is’, adverteert witgoedfabrikant Siemens sinds kort.
Rolf van de Velde van Undagrid is zelf een beetje huiverig om het al te vaak over het Internet of Things te hebben. Hij zegt: “We zitten midden in de hype. En je moet je afvragen voor wie al die internetconnecties nu feitelijk winst opleveren. Voor de gebruiker? Of toch vooral voor de producenten? Wij denken dat je altijd bij die gebruiker en diens probleem moet beginnen.”
Met Undagrid helpt Van de Velde bedrijven om bepaalde assets van een online-connectie te voorzien, waardoor ze beter inzicht in en meer grip op hun bedrijfsprocessen krijgen. Kort gezegd worden ‘domme’ (zonder eigen stroomvoeding) bedrijfsmiddelen voorzien van een ‘slim’ device, waarna die bedrijfsmiddelen onderling een beveiligd ‘dedicated’ netwerk vormen dat niet geconfigureerd of aangestuurd hoeft te worden. De technologie is extreem energiezuinig: de apparaatjes houden het meerdere jaren uit op één batterij.
Undagrid brak door op de luchthaven Schiphol, waar het ruim vijfduizend niet-gemotoriseerde voertuigen, van aanhangwagens tot verrijdbare trappen, opwaardeerde tot het internet der dingen. Probleem met deze vehikels was dat er vaak karren en wagens langdurig kwijt waren, of dat de benodigde exemplaren op het verkeerde moment op de verkeerde plaats geparkeerd stonden. Van de Velde: “Het zoeken en verplaatsen van al die objecten kostte de betrokken logistieke partijen op jaarbasis heel veel tijd, energie en geld.
